Uczniowie dalej są tym maltretowani chyba tylko przez snobizm polonistów; tych święcie oburzonych ignorancją chyba trzeba po prostu przeczekać, tak jak ludzie święcie oburzeni nieznajomością „Iliady”, „Odysei” i trzeciej deklinacji zwyczajnie wyginęli.

Tak zwana klasyka literatury mało kogo obchodzi – ludzie maja swoje specjalizacje i swoje klasyki: (...)

1) dla ścisłowca dużo ważniejsze od „Dziadów” są „Elementy” Euklidesa czy „Principia” Newtona, które wywarły dużo większy wpływ na świat;
2) kogoś z biolchemu bardziej obchodzi „O pochodzeniu gatunków” Darwina czy nawet klasyki popnaukowe Dawkinsa: „Samolubny gen” i „Fenotyp rozszerzony”;
3) nawet u humanistów są ważniejsze rzeczy – historycy mają Jasienicę, a filozofowie „Państwo” Platona albo „Dlaczego nie jestem chrześcijaninem” Russella.

Inne rzeczy pilniejsze od tych „tradycyjnych klasyków” to chyba bestsellery stające się nowymi klasykami – jak w ostatnich latach Harari i Peterson; niech ludzie uczą się być na bieżąco i komentować trendy.

Czytanie „Trylogii” Sienkiewicza czy „Lalki” Prusa ma absurdalnie niski stosunek zysków do kosztów – jestem wręcz zgorszony tym, że poloniści bezkarnie zajmują uczniom dodatkowe setki godzin rocznie, tak jakby kilkadziesiąt godzin szkoły w tygodniu nie wystarczyło.

Niech obowiązkowe matury z polskiego ograniczają się do sprawdzania tzw. poprawności językowej (standardu literackiego), bo z tym bywa różnie – np. mało kto odróżnia łącznik od myślnika i wie, jak używać apostrofów.

Można by też wprowadzić przedmiot „kultura polska”, gdzie literatura byłaby na równi z architekturą, malarstwem, muzyką i filmem; nauczyciele przedmiotów artystycznych chyba się skarżą na marginalizację.

Ciekawe, ilu z tych ludzi oburzonych niskim czytelnictwem książkowym (które nie oznacza niskiego czytelnictwa ogółem!) odróżnia średnią od mediany, białka od aminokwasów i kradzież od przywłaszczenia – a to wszystko mam za dużo ważniejsze od czytania więcej niż jednej książki rocznie.

Co sądzicie o dodaniu niektórych gier do kanonu tekstów kultury?

A w „Wiedźminie 3” nawet dialogi nie są napisane porządnie po polsku.

Jedyne co mnie zastanawia to jak oni omawiają gry? Ktoś coś wie na ten temat? Bo jakoś sobie nie wyobrażam, że facetka co nadal nie umie włączyć szkolnego telewizora, chociaż ma go w sali od 20 lat, zakłada konto na Twitchu, zaprasza na live'a z gameplayu "This war of mine" :P

Zgadzam się w pełni z sentymentem, że czytanie samo w sobie nie uszlachetnia ani nie poszerza żadnych horyzontów, bo rynek jest pełen szmiry, grafomanii i bzdur. Ale na pewno nie skreślałbym beletrystyki jako alternatywy dla filmów czy seriali (i jeśli zastrzec, że jest to alternatywa bez pretensji na lepszość, to chyba się zasadniczo zgadzamy z Nicolaiem), zwłaszcza jeśli dba się o różnorodność.

Ludzie, co wy macie do "Lalki" Prusa. To jest królowa lektur.

Podobnie ja mógłbym się zachwycać nad wspomnianymi klasykami innych dziedzin – i też się domagać, żeby wszyscy ludzie wybierający się na studia musieli dać szansę dziełom noblistów z fizyki.

Nie jestem pewien czy Ty tak na serio, ale fakt faktem "Lalka" wcale nie jest zła. W ogóle połowa lektur jest lepsza niż się uczniom wydaje. No, ale oni w ogóle ich nie czytają, tylko łykają streszczenia, więc skąd mieliby wiedzieć?

Wróciłem do "Lalki" w zeszłym roku i czytało mi się ją fenomenalnie. To dobra literatura. Sama sympatia nie sprawia, że jest dobrą lekturą, ale wskazałem już, że dobrze wprowadza do różnych postaw ze swojego okresu i potrafi je konfrontować. Walor edukacyjny jest w niej olbrzymi.

Lalka (przynajmniej pierwsza część, bo tylko ją przeczytałem), to chyba moja ulubiona lektura licealna. Rzecki i Ochocki to postacie zupełnie top-tier. Całkiem podobał mi się też Wokulski, rozerwany między dwiema epokami.

Czytając Lalkę, czułem się jak podczas oglądania telenoweli. No przykre, że Łęcka wykorzystywała finansowo, że Wokulski się w niej zakochał, pozdrawiam.