Znowu odskoczę od głównego tematu, ale uważam, iż nie jest to wina maryśki, tylko systemu szkolnictwa. To nie jest tak, iż 95% młodzieży regularnie (lub nie) pali maryśkę. Wy­daje mi się, iż jednak ten odsetek palącej młodzieży jest jednak dosyć mały, a mimo to po­ziom wykształcenia naszego młodego społeczeństwa jest do­syć słaby. To jest wina sy­s­te­mu, który na maturze wymaga jakiegoś idiotycznego celowania w klucze, zamiast wspierać jego wła­s­ne myślenie. Niestety, własne myślenie jest tępione przez system, a wspie­ra­ne jest zga­dza­nie się z jakimiś odgórnymi wytycznymi. Skoro dziecku nie pozwala się samemu my­ś­leć, tylko na­kazuje się myśleć tak, jak sobie myślała osoba, która te testy układała, to taki właśnie ma­my skutek.

Ale tu nawet nie chodzi o samą maturę. Przykładów jest o wiele więcej. Na przy­k­ład zmiana systemu szkol­nic­twa na gimnazja. Kiedy szkoły były ośmioklasowe, to uczeń kon­ty­nu­ował naukę w normalnym tempie.

Nauczyciel z kolei wiedział, które dziecko jest zdolne i od którego można wymagać więcej, a które dziecko jest słabsze i któremu trzeba pomóc bardziej, a przynajmniej wymagać mniej. Teraz mamy gimnazja, w któ­rych nauczyciele w pierwszym roku powtarzają to, co było na­uczone w podstawówce, a potem uczą czegoś nowego. Ponadto nie znają uczniów i traktują ich wszystkich jedną miarą.

Nie wspominając, iż za czasów ośmiu klas byliśmy w jednej szkole razem z tymi ma­luszkami. Dorastaliśmy z dziećmi i również patrzyliśmy jak inne dzieci dorastają razem z na­mi. Jak byliśmy jeszcze małymi dziećmi, to biegaliśmy podczas przerw po holu i staraliśmy się nie być złapani przez dyżurnych (a jak nas złapali, to staraliśmy się uciec spod ściany, kiedy na nas nie patrzyli), a jak byliśmy starsi, to sami stawaliśmy się dy­żur­ny­mi i pil­no­wa­liśmy, by dzieciaki nie biegały.

Mimo, iż mieliśmy wtedy po 14 lat, to wciąż mieliśmy respekt dla naszych na­u­czy­cieli, którzy jakby nie było nas wychowywali (a nasze przedszkolanki też widywaliśmy na prze­r­wach) i de facto czuliśmy się wciąż dzieć­mi. Teraz gimnazjaliści czują się wielkimi pa­nami i super dorosłymi i w rzyci mają wszystko i wszys­t­kich. A przede wszystkim szacunek do starszych.

opuszczone, patologiczne zawodówki, które Polska bardzo zaniedbała. To wrota do patoli, bezrobocia i przestępczości, od niedawna też emigracji na roboty do innych krajów.

Kiedy szkoły były ośmioklasowe, to kilkuletnie dzieci były bite i okradane przez zwyrodnialców z 7. i 8. klas.

No i chyba o to chodzi, żeby ludzie byli traktowani uczciwie, według tych samych zasad. Dlatego powinni być oceniani na podstawie egzaminów, a nie świadectw, gdzie oceny są według widzimisię czy nawet podatne na pośrednią korupcję (...)

Sam śledzę stronę na Facebooku pewex.pl, ale czasami ona bredzi w niebezpieczny sposób. Raz chyba nawet sugerowała, że kary cielesne nie były takie złe i ADHD za "starych, dobrych czasów" "nie istniało". Jeszcze głupszy i groźniejszy przykład z dzisiaj - w mitycznym "kiedysiu" rzekomo picie z jednego gwinta w kilka osób nie szkodziło, tak jak niemyte owoce.

Pisałem już o tym, jakie złe skutki ma trzymanie razem dzieci małych i nastolatków - zwłaszcza w tak kryminogennych i patologennych miejscach jak szkoły, więzienia czy koszary.

Co do szacunku - właśnie gimnazja, zwłaszcza te przy liceach i technikach, mogły dodać 13-15 latkom pokory. (...) Główna wada gimnazjów (przy liceach, jakie uważam za najlepsze) (...) Podobnie jest w drugą stronę, czego sam doświadczyłem - dzieci ambitne, zdolne, przyzdobione laurami idą do gimnazjów, które są tworzone przy najlepszych kilkunastu (lub kilkudziesięciu) liceach w Polsce.

Mój początkowy entuzjazm do gimnazjów ostudził też Hubertus, który zwrócił uwagę na coś ważnego - dwukrotna zmiana szkoły zwiększa zróżnicowanie uczniów. Kiepscy uczniowie idą do kiepskich gimnazjów, a po nich oddzielenie lepszych od gorszych się pogłębia.

Dla najsłabszych absolwentów słabych gimnazjów jest już tylko czarna dziura - opuszczone, patologiczne zawodówki, które Polska bardzo zaniedbała. To wrota do patoli, bezrobocia i przestępczości, od niedawna też emigracji na roboty do innych krajów.

Krótko: dzięki gimnazjom poziom nauczania się podniósł.

Wielkie dzięki. :-) Nareszcie rzetelne danie - badanie OECD - a nie nostalgiczne, nienaukowe buczenie, jak to "za komuny było lepiej".

Z tego, co pamiętam, po reformie nauczyciele licealni narzekali, że teraz mają tylko 3 lata zamiast 4 żeby nauczyć co trzeba (tzn. w domyśle uczeń po gimnazjum nie miał o tyle więcej wiedzy od ucznia po 8 klasach podstawówki aby zrekompensować rok krócej w liceum), a akademiccy narzekali, że nowe roczniki wiedzą mniej niż poprzednie (czyli mniej ich w liceum nauczyli).

2. Nauczenia umiejętności potrzebnych do wykonywania jakiegoś zawodu w celach zarobkowych.

3. Nauczenia ogólnie rozumianego "radzenia sobie" i rozwiązywania problemów. (...) Punkt 3 - klęska na całej linii.

Punkt 2 dotyczy raczej szkolnictwa zawodowego lub wyższego, i zapewne zależy od szkoły. Jak chodzi o mój zawód (programista) - cóż, niestety, porażka.

Qui - wcale nie powiedziałem, że ta eliminacja greki i łaciny to coś złego. Przeciwnie, to już nawet wytrawnych humanistów przestało interesować.

Masz rację, że teraz wyszukiwanie informacji jest dużo ważniejsze niż pamiętanie. W ogóle przez całą historię ludzkości zapamiętywanie traci stopniowo na znaczeniu.

Niech już od końca podstawówki dzieci wiedzą, że do jasnej schizofretki jedynym źródłem nie jest Wikipedia. Jest encyklopedia PWN, ze słowników jest ling.pl, pons.eu, Cambridge Dictionary Online, Online Etymology Dictionary (z tych korzystam), z historii nie wiem, z prawa jest Monitor Polski i strona Sejmu, z polskiego jest strona Rady Języka Polskiego, z matmy Wolram Alpha, z fizyki HyperPhysics, i tak dalej, i tak dalej.

Oczywiście nijak nie przystaje to do rzeczywistości. Dziś nie ma już stanowisk, na których można przepracować całe życie, świat się zmienia i sposób pracy też musi się zmienić. O wiele ważniejsze od szczegółowych informacji jest umiejętność odnajdywania, analizy i syntezy informacji. Także krytycznej oceny.

U osób kończących liceum / zaczynających studia obserwuję ponadto narastający brak zrozumienia świata. Nie mogą albo nie chcą znaleźć pracy, bo nie rozumieją, skąd się bierze praca i pieniądze. (...) Brak zrozumienia dotyczy także polityki. Młodzi ludzie nie rozumieją sensu istnienia polityków i polityki.

Jakieś podstawy ekonomii w programie nauczania byłyby mile widziane. Popyt, podaż, rynek pracy, wydajność pracy itp. - być może niektórzy przestaliby się dziwić, dlaczego nie ma pracy po kulturoznawstwie albo dlaczego dyplom Wyższej Szkoły Magii i Czarodziejstwa nie daje bonusu do znajdowanego golda.

Uważam, że pewnym rozwiązaniem jest wprowadzenie lekcji filozofii. (...) Filozofia jako próba poszukiwania prawdy. Nauka myślenia krytycznego, analiza sposobu myślenia. Żeby tylko nie skończyło się na kolejnej testomanii i wyliczance "Tales wierzył, że wszystko pochodzi a wody, a Anaksymander, ze wszystko pochodzi z powietrza". (...)

Można by wspomnieć o koncepcji prawa naturalnego Arystotelesa i o tym, że Kościół z tego czerpie na potęgę.

A wiesz, że istnieje coś takiego jak technikum czy zawodówka? Bo nie do końca rozumiem sensu pójścia do placówki zwącej się liceum OGÓLNOKSZTAŁCĄCYM i narzekanie, że nie uzyskało się wiedzy zawodowej. Nauczycielka z mojej licbazy zwykła mawiać "jak chciałeś się uczyć pożytecznych rzeczy to mogłeś iść do zawodówki" i miała poniekąd rację. Swego czasu licea traktowano jako półmetek w drodze na studia, które miały bardziej naukowy i elitarny charakter. Teraz ludzie mają takie podejście, że matura czy nawet magister należy im się jak dowód osobisty czy paszport. Tego, że efekty takiego myślenia mogą być opłakane w skutkach, niestety dowiadują się po czasie.

Mógłbyś rozwinąć?

Ej wiesz, że to brednie? Akurat do zawodówki wcale nie idą Ci najgorsi, a często Ci z pasji i dzięki, że mó­wisz, że po zawodówce jest bezrobocie, muszę o tym powiedzieć znajomym po zawodówce… którzy za­ra­bia­ją bardzo fajne pieniądze.

I ciekawostka! W technikum mechanicznym w Gdyni próg punktowy był niższy niż do zawodówki w tej sa­mej szkole! Do liceum wcale nie idą osoby mądrzejsze niż do zawodówki. Do liceum idą osoby, które prze­waż­nie nie wiedzą co robić i przez 3 lata szkoły średniej szukają sobie studiów, Ci z zawodówki tego pro­b­le­mu nie mają bo idą do szkoły w której uczą się zawodu i po tej szkole są gotowi do pracy!

Ale śmiechłem bardzo… Byłem w zawodówce – zostanę przestępcą lub bezrobotnym… Byłem w liceum – robię frytki w McDonaldzie.

Tarnie realia są trochę inne :P

(…) przede wszysktim umiejętności radzenia sobie w grupie, rodzinie, oraz umiejętnosci wspólnej pracy i współ­pra­cy, bronienia swojego zdania (szeroko rozumiana inteligencja emocjonalna i tkzw umiejętności miękkie).

Badania pewnego angielskiego pedagoga działającego w Indiach (nie pamiętam nazwiska) pokazały że star­czy by nuczyciel podał temat do pracy i dał dzieciom możliwość samodzielnej eksploracji, co jakiś czas tylko podsumowując ich pracę i nakierowując na dalsze tory oraz oddpowiadajac na ich pytania z którymi same so­bie nie poradziły. Zdecydowania nauczanie poprzez pracę w grupie z nauczycielem jako moderatorem wska­zu­ja­cym kierunek daje najlepsze wyniki zarówno pod kątem wzrostu wiedzy i jej rozumienia oraz za­s­to­so­wa­nia jak i pod kątem rozwijania umiejętności miękkich.

Według mnie te dwa problemy wynikają z prozaicznej wręcz przyczyny. Matury są układane na szczeblu cen­tral­nym przez ludzi, którzy są odrealnieni. Uczniów nie widzieli na oczy od lat. Nie znają ich możliwości i po­dej­ś­cia, przez to tworzą pytania w takiej, a nie innej formie. Nie konsultują swoich arkuszy, a ewentualne o­pi­nie widzą tylko na papierze. Z takim podejściem wręcz proszą się o idiotyzm na maturze.

Śmiem się nie zgodzić. W mojej mieścicie reformę oświaty rozwiązano w ten sposób, że w budynku, w któ­rym kiedyś była były klasy 1.–8., teraz jest podstawówka oraz gimnazjum i nie jest to specjalnie odosobniony przypadek. Jakie wrażenia? Ano takie, że jakoś nie zauważyłem znęcania się na 7-latkach przez 16-letnich wyrostków. Także nie demonizowałbym starego podejścia. Poza tym dzieci i młodzież w podstawówkach moż­na odizolować w bardzo prosty sposób. Wystarczy, że będą mieć zajęcia na różnych piętrach. Wówczas ryzyko konfliktów znacząco spada.

Ale masz świadomość, że przeciętnemu gimnazjum daleko do gimnazjów przy liceach? Te drugie są raczej ewenementem niż regułą, a Ty traktujesz je jakby były standardem.

Nie wiem czy wariant „koedukacyjny” jest lepszym wyjściem? Jeśli chcemy w jednej szkole mieć zdolnych i sła­bych to siłą rzeczy będzie się równać do tych gorszych.

To, że mają powody do narzekania jest akurat logiczne. Po odjęciu jednego roku ze szkoły średniej dla części materiału już nie było miejsca. Różniczki, całki… Ich brak najbardziej ranił moich wykładowców. No i lo­gicz­nym jest, że z duetu podstawówka + gimnazjum mniej wyniesie się niż z ośmioletniej szkoły. Tok edukacji zo­s­tał przerwany i mimo tego, że istnieje coś takiego jak program, który trzeba zrealizować to i tak będą ja­kieś różnice pomiędzy placówkami. Jedne lepiej przygotują z polskiego, drugie z matmy, trzecie wypuszczą samych geniuszy, czwarte wręcz przeciwne. I te rozbieżności trzeba wyrównać. Nie można ruszać z nowym materiałem kiedy połowa klasy nie zna podstaw niezbędnych do ogarnięcia go. No i tak to jest, że w gim­naz­jach dużo minie nim się zniweluje różnice. I jest to w pewnym sensie czas stracony.

Nie wiem czy zauważyłeś, ale powoli idzie się w tym kierunku. Na maturze są ściągawki, na Olimpiadę mo­żesz przynieść wszystkie możliwe pomoce naukowe, poza Azjatą. Aczkolwiek najbardziej postępowe chyba są uczelnie wyższe. Nie kończą się egzaminem państwowym, z którego można je rozliczać, więc nauczanie może być bardziej pragmatyczne, a zdawanie na bardziej liberalnych zasadach. U mnie przynajmniej, wiele przedmiotów można zdać praktycznymi projektami, a na egzaminy można przynosić pomoce naukowe, no i można być zwolnionym z pisania.

Z mojego doświadczenia zawodowego wynika, że opisanie w zrozumiały sposób problemu w emailu często samo w sobie jest problemem. I to nawet dla tzw. kadry menedżerskiej. I nie były to odosobnione przypadki.

A wiesz, że istnieje coś takiego, jak przeczytanie posta do końca? :P Później wyraźnie zaznaczyłem, że tego wymagam od szkół wyższych i zawodowych.

Natomiast przy założeniu, że w liceum się nie uczy niczego pożytecznego, licea by trzeba zlikwidować, no bo po co one w takim razie? Sądzę jednak, że jest dość sporo zagadnień, które będą przydatne w bardzo wielu zawodach. Np. to, o czym wspomiał Hubertus, czyli tzw. skille miękkie.

Po prostu, gdybym się ograniczył do wiedzy i umiejętności wyniesionych z systemu edukacji (czyli podstawówka->liceum->studia informatyczne), to bym po studiach miał problem. (...) natomiast najtrudniejsze do zaliczenia były najmniej potrzebne przedmioty. A te, które by się mogły do czegoś przydać, były zbywane.

Podobnie zawodówki, jak nazwa wskazuje, bywają profesjonalne. Bardziej mówię o tym, że jednak ci najlepsi z najlepszych (cokolwiek by to miało znaczyć) idą do najlepszych szkół, a te są często liceami (akademickimi) (...)

Może przez rozwój sztucznej inteligencji ludzie zaczną zwracać większą uwagę na to, że znają tylko cudze *zachowania* i fakty, a nie myśli - zwłaszcza urojone.

Widać ostatnio w edukacji wzrost 'pracy w grupie', która często polega na rozproszeniu odpowiedzialności (jak w sytuacjach publicznej agresji). Często to się wiąże z odpowiedzialnością zbiorową, jak w najprymitywniejszych społecznościach i totalitaryzmach - tzn. dostaje się gorsze oceny przez to, że ktoś sobie coś olał. Praca w grupie często kończy się zwalaniem na jednego ('pisz, bo wpier...'). Oczywiście, to są tylko skrajności - ale na ich wypadek trzeba być przygotowanym.

Generalnie zgadzam się z Twoją bardzo rozsądną obroną demonizowanych kluczy, tylko do tej ostatniej informacji (o autorach) mam pytanie - jak to sprawdzić?

Przepraszam za skrajne porównania, ale wiesz o co mi chodzi - jeden świadek to żaden świadek, a pojedynczy przykład, mimo że autentyczny, nie może być argumentem. Potrzeba jest reprezentatywna próba (niekoniecznie większość, choć to akurat luksus).

Prawdą jest, że oddzielenie pięter czy sekcji budynku (jak w mojej rodzinnej wsi) bywa pomocne, ale wciąż są punkty zapalne - sklepiki (gdzie jak miałem bodaj 10 lat, jakiś debil rozmarował mi 7 daysa na twarzy, a szkoła nic nie mogła ani nie chciała z tym zrobić), podwórka i ich okolice (gdzie młodzi podpatrują używki), szatnie, przystanki, itd.

Gimnazja przy szkołach ponadgimnazjalnych to moim zdaniem wzór, do którego trzeba dążyć.

Też się zgadzam z tym, że równanie w dół to zbrodnia przeciwko ludzkości (podobnie jak pomówienia, jazgot i parę innych punktów, na które jestem szczególnie wyczulony, co wiedzą Ci znający mnie lepiej). Nie trzeba lepszych i gorszych trzymać razem. Tu chodzi raczej o to, żeby dobrymi a słabymi szkołami był większy przepływ ludzi, a najgorsze szkoły (a takie zawsze będą) i szara większość nie odstawały drastycznie od górnej ligi.

Zwracasz uwagę na ciekawy problem. Ostatnio jedną z nielicznych zmian Platformy, która mnie interesuje, jest właśnie rozciągnięcie cyklu edukacji aż do I klasy liceum. Wtedy z wiedzy ogólnej się więcej mieści w programie, a na specjalizację są tylko 2 lata, które jednak można wykorzystać maksymalnie (tak jak robi wspomniana Anglia).

Ortografia wypadłaby o niebo lepiej, gdyby ludziom dawać na egzaminach i sprawdzianach słowniki i listy reguł, ale za to surowo karać tych, którym się nie che sprawdzać albo robią to źle. Obecnie jest powszechna olewka, strzelanie w wątpliwych sytuacjach, a potem usprawiedliwianie się dysami (które są realne, ale jednak przy dostępności słowników i reguł szansy stają się równe).

Spotkałem się z ciekawą opinią (zdającego historię roszerzoną) że bardziej humanistyczne przedmioty są właśnie poszkodowane. Na matmie dostaje się całą książeczkę wzorów, które trzeba zastosować, a na historii nie można mieć nawet listy dat (jak koronacje, kalendaria, itd.).

Gdyby Nicolai nie potępiał filozofii w czambuł, to by wiedział, że w XX w. się ostro podzieliła na 'ględzących' i 'dedukujących' (...) a wielki Polak Hugo Steinhaus powiedział nawet: matematyk zrobi to lepiej. Mógłbym długo rozprawiać o tym, jak zwłaszcza na przełomie XIX i XX w., w czasach rozkwitu logiki i sprowadzania filozofii na normalne tory, matematycy poznali genialne definicje wielu pojęć - nawet dość intuicyjnych i 'oczywistych', które jednak trudno konkretnie wyrazić, jak wypukłość i wklęsłość, ciągłość, drzewo (w sensie diagramu), itd.

1. Jak gimnazja wpłynęły na polskie szkolnictwo? Chodzi tu i o sprawy naukowe, i o wychowawcze.
2. Czy ostatnia zmiana wprowadzona przez PO (rozciągnięcie gimnazjum de facto na 4 lata, a potem 2 lata specjalizacji) dobrze rokuje?

Kolejne pokolenia są coraz tępsze (nie licząc oczywiście wyjątków, ale tych jest mało i jeszcze w dodatku nie wszystkie grywają w HoMM czy nawet w ogóle w gry). Jako doktorant na uczelni widzę to po kolejnych rocz­ni­kach studentów, nie mówiąc już o tym co słyszę od moich rodziców, którzy od wielu lat pracują w „pod­sta­wów­ce”. Mają porównanie dzieciaków, które uczyły się tam 10-20 lat temu i teraz. Jest coraz gorzej, a u­mie­jęt­ność logicznego myślenia powoli idzie do lamusa… To się przekłada na rynek gier. Ma być dużo akcji, krwi, mordowania, najlepiej w szybkim tempie, a jak najmniej TUROWYCH strategii, w których jeszcze trze­ba zacząć myśleć, który to zasób jest dla nas cenniejszy, mimo, że rynkowa cena jest identyczna, no i którą budowlę zbudować, żeby do końca tygodnia wyrobić się np. z jednostkami najwyższego poziomu. Heroes 7 to gra która uczy myślenia strategicznego, taktycznego, ekonomicznego i jeszcze czasem umiejętności li­cze­nia wymaga. To za dużo jak dla dzisiejszej ogłupiałej młodzieży. Jak tak dalej pójdzie to ten film stanie się rze­czy­wis­toś­cią dużo szybciej niż wymyślili to producenci…