Urgash spojrzał na Smoki Żywiołów i na świat stworzony przez Ashę - i wypełniła go zawiść i odraza. To, co stworzyła jego siostra, postanowił zniszczyć, to co zorganizowała – rozłożyć i zepsuć. Jako szyderstwo ze starszych ras stworzył Demony, rasę stworów, które żyją w stanie ciągłej zmiany, poddając się wszelkim zachciankom, jakie ich dopadną. Porządek i Chaos zderzyły się w tym, co później nazwano "Wojnami Stworzenia". Była to wojna totalna, toczona na wszystkich poziomach istnienia.
Siły Porządku zwyciężyły. Urgash, pokonany lecz nie zniszczony, został wygnany i skazany na uwięzienie w ognistym rdzeniu Ashanu, a jego potworne potomstwo zbiegło w najdalsze zakątki świata. Kryjąc się w odludnych miejscach, powoli odzyskuje siłę. Gdy Asha spojrzała na zniszczenie, jakie dotknęło to, co stworzyła, i na rany, jakie odniosły jej dzieci, przelała miriady łez, które oczyściły świat z zepsucia Chaosem.
Łzy Ashy rozdzieliły jej dzieło na dwie części. Pierwszą z nich stanowił świat materialny, poddany cyklom Czasu, Życia i Śmierci, przemijania pór roku i następstwa dnia i nocy. Drugą stał się świat duchowy, który stanowił lustrzane odbicie Ashanu takiego, jakim był zanim skaził go Chaos, doskonałego i niezmiennego. Oba światy zostały oddzielone "Zasłoną", magiczną bramą, przedpokojem wypełnionym snami, duchami i zamrożonymi w czasie wspomnieniami. Smoki zamieszkały w świecie duchowym, porzucając służące im rasy po drugiej stronie Zasłony.
Powstanie Zasłony wyznacza koniec Ery Mitów i początek Wieku Starożytnych...

Sar-Elam, nasz nauczyciel i opiekun, nasz wzór i przyjaciel, udał się w podróż do świata Duchów i powrócił jako Siódmy Smok. To jego słowa bardziej niż moje, bo chociaż udało mi się przebić Zasłonę i kilkakrotnie podróżować na drugą stronę, nikt oprócz niego nie odkrył sposobu podróżowania poprzez Pustkę na księżyc Ashy i na powrót w pełni zmysłów, z nienaruszonymi wspomnieniami i z mocą Smoczego Boga.
Legendy podają, że Świat Dusz powstał po Wojnach Stworzenia, gdy Smok Chaosu Urgash i jego dzieci Demony pod wodzą Władców Demonów zaatakowały Smoczych Bogów i ich lud. Asha, stworzycielka i Smoczyca Ładu, została wówczas ranna i schroniła się na księżycu, by uleczyć swe rany; zamieszkuje go po dziś dzień. Stworzyła Zasłonę, by oddzielić od Demonów wszystkie istotne rzeczy, w ten sposób dzieląc jeden świat na dwa. Istnieje ten świat, który nazywamy realnym, a także świat za Zasłoną, który nazywamy duchowym.

Pierwsze Prawo
To, co zostaje zniszczone w świecie realnym, nigdy nie przestaje istnieć w świecie duchowym. Oto pierwsze, fundamentalne prawo Zasłony.

Twarde przedmioty po zniszczeniu stają się ciężkimi Cieniami:
jeśli jest to zamek bądź skała, góra czy morze, bledną one nieco i stają się ciężkim cieniem. Cień ten jest trwały, można go dotknąć i po nim chodzić. Najdziwniejsze jednak w świecie duchowym jest to, że jeśli budynek czy zamek ulegnie zniszczeniu, a w jego miejscu wzniesiony zostanie kolejny, oba istnieją i oba można odwiedzać. W niektórych okolicach setki budynków stoją na tym samym miejscu, ale gdy ktoś zdecyduje się, który z nich chce odwiedzić, tylko ten jeden obraz pozostaje, dopóki odwiedzający nie opuści obiektu.

Drzewa:
Drzewa z Driadami mogą przemieszczać się w świecie duchowym, podobnie jak Drzewce mogą przemieszczać się w świecie realnym. Podobno gdy ulegają zniszczeniu w realnym świecie, zakorzeniają się znów, gdy trafią do świata duchowego, jak ziarno rzucone w ziemię.

Żywe istoty:
Gdy żywa istota umiera, jej dusza przybiera trwałą formę w świecie duchowym i zyskuje świadomość. To decydujący moment, w którym dusze mogą postanowić, że chcą udać się na Księżyc i doznać reinkarnacji albo pozostać w Świecie Dusz, aby rozwiązać problemy bądź troski, które uniemożliwiają im pokojowe odejście. Najbardziej wytrwałe uczą się pojawiać w realnym świecie jako duchy.

Dżinny i Duchy Żywiołów:
Dżinny i Duchy Żywiołów są mieszkańcami Świata Dusz, ale można je sprowadzić do świata realnego jako sługi bądź sprzymierzeńców. Najwięksi z Kapłanów-Czarodziei dawnego Imperium Shantiri opanowali ten rodzaj magii lepiej od innych i stworzyli trwałe więzi między obydwoma światami. Podobno Dżinny służyły im z własnej woli. Kiedy ulegają zniszczeniu, po prostu ponownie pojawiają się w świecie duchowym. Gwoli ścisłości, nie należy mówić o "zniszczeniu" Dżinna: bardziej właściwym terminem byłoby "wygnanie" bądź "przepędzenie".

Z tego pytania wnoszę, że nie jesteśmy w Siedmiu Miastach, gdzie wzywanie Dżinów nie jest niczym nadzwyczajnym. Jesteśmy duchami z Wymiaru Magii, Siódmego Wymiaru, który powstał, gdy Sar-Elam wstąpił między Smoki. Możecie zatem uważać nas za Żywiołaki Magii.

Kiedy jeszcze wznoszono mury Siedmiu Miast, pewien podstępny Czarodziej zwiódł mnie i uwięził, w nadziei, że przejmie moje moce i stanie się równy Sar-Elamowi. To... nie skończyło się dobrze dla żadnego z nas. W efekcie spędziłem kilka stuleci uwięziony w piaskach Sahaaru. Dopiero kilka lat temu odzyskałem wolność, ale nie wróciłem jeszcze do pełni sił.

Jako szyderstwo ze starszych ras stworzył Demony, rasę stworów, które żyją w stanie ciągłej zmiany (...) Łzy Ashy rozdzieliły jej dzieło na dwie części. Pierwszą z nich stanowił świat materialny, poddany cyklom Czasu, Życia i Śmierci, przemijania pór roku i następstwa dnia i nocy.

To, co zostaje zniszczone w świecie realnym, nigdy nie przestaje istnieć w świecie duchowym. Oto pierwsze, fundamentalne prawo Zasłony.

Najdziwniejsze jednak w świecie duchowym jest to, że jeśli budynek czy zamek ulegnie zniszczeniu, a w jego miejscu wzniesiony zostanie kolejny, oba istnieją i oba można odwiedzać. W niektórych okolicach setki budynków stoją na tym samym miejscu, ale gdy ktoś zdecyduje się, który z nich chce odwiedzić, tylko ten jeden obraz pozostaje, dopóki odwiedzający nie opuści obiektu.

Drzewa z Driadami mogą przemieszczać się w świecie duchowym, podobnie jak Drzewce mogą przemieszczać się w świecie realnym. Podobno gdy ulegają zniszczeniu w realnym świecie, zakorzeniają się znów, gdy trafią do świata duchowego, jak ziarno rzucone w ziemię.

To decydujący moment, w którym dusze mogą postanowić, że chcą udać się na Księżyc i doznać reinkarnacji albo pozostać w Świecie Dusz, aby rozwiązać problemy bądź troski, które uniemożliwiają im pokojowe odejście.

Dżinny i Duchy Żywiołów są mieszkańcami Świata Dusz, ale można je sprowadzić do świata realnego jako sługi bądź sprzymierzeńców.

Czyli koncepcja Urgasha świata wiecznej entropii zwyciężyła ze statycznym porządkiem Ashy?

Nawet plugawe dzieła Chaosu?

Na moje słabe pogodzenie teorii z H5 (dusze trafiają do raju) i H6 (wszyscy się reinkarnujemy). Teraz każdy po śmierci wybiera co chce zrobić. Czyli pretensje Sandro były nieuzasadnione.

Może ktoś podrzuci twórcom inny pomysł na genezę stworów, bo teraz wychodzi, że 3/4 Ashanu to Duchy Żywiołów.

Może ktoś podrzuci twórcom inny pomysł na genezę stworów, bo teraz wychodzi, że 3/4 Ashanu to Duchy Żywiołów.

Twory Urgasha podlegają jego machinacjom. Wraz ze stworzeniem Sheoghu demony (oraz kultyści) wracają do wymiaru swego bóstwa, a nie do Świata Duchów, gdzie podlegają reinkarnacji.

Nieprawda. Prawie wszystko na Ashanie jest dziełem Ashy, czy to bezpośrednio (Starsze Rasy) czy poprzez wpływ smoków i ich krwi (magiczne bestie, duchy żywiołów). Pozostała część to dzieło magów.

I trzeba przyznać, że są to zmiany idące jednak w dobrym kierunku w porównaniu do tego, co zaserwowano nam na samym początku gier Ubisoftu.

Chciałbym zadać pytanie co się dzieje z duszami osób/istot które za życia przejawiały wrogość wobec jakichkolwiek Smoczych Bóstw (łącznie z Urgashem) lub byli czymś w rodzaju ateistów wierzących że po śmierci nie ma nic.

Z drugiej strony mamy sytuację ze Świętym Imperium i ludźmi, którzy zwrócili się ku Elrathowi oraz Sar-Elama, którego "oświecenie" stworzyło siódmy wymiar żywiołów.

Z trzeciej strony mamy orków i ich przodków. Jeśli dobrze pamiętam, to ich duchy też żyją w Świecie Duchów, tyle że poza domenami smoczych bóstw, ale musiałbym to wpierw sprawdzić (chyba w opisach Twierdzy w H6 o tym wspomniano).

Drugim wyjaśnieniem jest to, że dusza jest przydzielana do domeny nie na podstawie przynależności do danego kościoła tylko cech osobowości. I tak melancholijny Krasnolud trafi do Sylanny, a nie Arkatha.

PPS. Skoro już poruszamy tematy filozoficzne to ciekawe czy w Ashanie jest coś w rodzaju Bodhisattwy (pamiętanie przeszłych wcieleń i wybieranie następnych)?

W opisach Twierdzy jeśli dobrze pamiętam to jest napisane, że po Zaświatach wędrują Majarze i natrafili tam na Ojca Niebo i Matkę Ziemię (pewnie okażą się one potężnymi istotami wyjętymi spod smoczej jurysdykcji). Do tego w jakiejś kampanii była misja poboczna z Orkiem, który zreinkarnował się jako Pantera Cienia. Wtedy mówili, że ich dusze są inne i przez to podlegają innym prawom.

Czy nie jest tak że reinkarnacja jest domeną Ashy, niezależnie od wiary z wyjątkiem wyznawców Chaosu?

Ta filozofia ma poparcie wśród wyznawców Chaosu.

Mam jeszcze inną teorię. Jest możliwe że smoczy wygląd Bóstw jest wyobrażeniem wśród ludów Ashanu, natomiast Orkowie stykają się z tymi samymi duchami tylko że Bóstwo przyjmuje wygląd według Ich wyobrażeń, mam na myśli coś w rodzaju urody Aniołów gdzie każdy może się dopatrzyć cech które uważa za atrakcyjne.

Co do Ateistów, można równie dobrze zadać pytanie co się stanie z wyznawcami Pustki, w końcu to bardzo podobna ideologia.

No chyba nie. U Demonów po reinkarnacji zawsze zreinkarnujesz się jako lichy Chochlik.

Czyli Smoki objawiły się pod inną postacią Orkom, które na nie plują? Trochę dziwne podejście, ale kto ich tam wie?

Ale zachowujesz pamięć i zawsze odzyskuje się dawną formę.

Z Orkami i mieszkańcami Ashanu może być tak samo jak z wyznawcami religii Abrahamowych (Judaizm, Chrześcijaństwo i Islam), że czczą tego samego Boga i proroków a mimo to to dalej gardzą sobą nawzajem.

Jest możliwe że smoczy wygląd Bóstw jest wyobrażeniem wśród ludów Ashanu, natomiast Orkowie stykają się z tymi samymi duchami tylko że Bóstwo przyjmuje wygląd według Ich wyobrażeń, mam na myśli coś w rodzaju urody Aniołów gdzie każdy może się dopatrzyć cech które uważa za atrakcyjne.

Mam jeszcze tezę że domyślnie wszystkimi duszami zajmuje się Asha, natomiast aby dostać się pod kuratelę Urgasha lub Pustki należy przejść jakiś specjalny rytuał.

Akurat to, że Ojciec Niebo to Ylath, a Matka Ziemia to Sylanna jest dość powszechną teorią wśród fanów i chyba dość zgodną z prawdą (...)

Orkowie nie są częścią naturalnego porządku Ashy i nie są w żaden sposób związani ze smoczymi bogami. W związku z tym ich magia nie powstaje wskutek czci oddawanej smokom (...) Szamani Orków odprawiają rytuały związane z puszczaniem krwi, a jeśli chcą rzucić jakieś potężniejsze zaklęcie, potrzebują pomocy innych Orków lub Goblinów. Czasami nie pytają ich przy tym o zgodę, a czasami potrzebują tak dużo krwi, że w ciałach pomocników nie zostaje jej już ani kropla…

Przy okazji chyba opisu Kostura Zaświatów z Danse Macabre też wspomniano, że Pustka w końcu pochłania magów z niej korzystających.

Jeśli dobrze kojarzę pewne fakty, to Sandro przeżył swoją podróż przez Pustkę i stał się nieumarłym tylko dlatego, że użył Pustki, by wymazać własną śmierć.

W Cieniach Mroku Sandro użył Pustki, by wymazać wspomnienia o Matce Namtaru z Niewidzialnej Biblioteki, a tym samym wymazać jej istnienie.

W Heroes Online Sandro postanowił uczynić to samo z Elrathem (tym razem bez użycia Biblioteki, lecz bezpośrednio w Świecie Duchów).

Pomysł był ciekawy, ale realizacja słaba. Czemu usunięcie czegokolwiek z Niewidzialnej Biblioteki miałoby sprawić, że wszyscy zapominają o czymś? No i żeby Matka Namtaru zaczęła się rozpadać to sama Smoczyca Ładu musiałaby doznać amnezji.

Przy okazji chyba opisu Kostura Zaświatów z Danse Macabre też wspomniano, że Pustka w końcu pochłania magów z niej korzystających.

Nie jestem pewny, ale w kampanii Sandora było coś wspomniane, że Orkowie za Ojca Niebo uznają smoki Powietrza i Światła (więc może też ognia, skoro z tych magii korzystają), nie jestem dokładnie pewny jak to było.

Nie jestem pewny, ale w kampanii Sandora było coś wspomniane, że Orkowie za Ojca Niebo uznają smoki Powietrza i Światła (więc może też ognia, skoro z tych magii korzystają), nie jestem dokładnie pewny jak to było (...)

Znaczyłoby to, że u Orków dwa smoki (lub trzy ale to nadinterpretacja) są Ojcem Niebo.

Póki nie trafiła do Sheoghu, gdzie nieco jej działanie została zmienione, wszystko co się działo było w niej zapisywane, a jeżeli coś się w jej zasobach zmieniało - zmiana nastąpiła i poza nią (bodajże w kampanii Kiryła to było powiedziane).

To jestem ciekaw jak przetrwały fragmenty Sandra do czasów historii z H5? :P

Rozumiem, że wszystko co się dzieje na Ashanie zostaje w niej spisane, ale czemu ma to działać w drugą stronę?

No i dlaczego wymazanie wspomnień o Wojnach Stworzenia niemal zniszczyło Matkę Namtaru?

To, że nie pamiętam co było wczoraj na obiad nie oznacza, że tego obiadu nie jadłem. A tutaj jednak tak to zadziałało.

Wojny Stworzenia zostały zapomniane, więc koszmary, z których Matka Namtaru się zrodziła nigdy nie miały miejsca. No i jeszcze pytanie kto o tym zapomniał? Sama Asha?

Skoro pamięć o Wojnach Stworzenia została wymazana to w sumie czemu Urgash był więziony? Nie było walki, nie było pokonania, nie było wygnania. Hulaj Urgash, piekła nie ma!

Tabayaha wbiegł w sam środek nicości na bosaka, więc nic dziwnego, że szlag jasny go trafił.

Póki nie trafiła do Sheoghu, gdzie nieco jej działanie została zmienione (...)

Bo tak Smoczy Bogowie zadecydowali? A Malassa miała być tylko powierniczką tej mocy?

Bo jest dziełem wspomnień Ashy i nie tylko niej.

Wydarzyło się i zostało to spisane w np. Księdze Życia. Wymaż ten wpis, a zmienisz przeszłość.

Również i ona. Jednakże jak było widać nie można tego zapomnieć w jednej sekundzie. Im wydarzenie odcisnęło większe piętno na świecie, tym dłużej trwa jego usuwanie - począwszy od końca aż po pierwszą sekundę wydarzenia.

Nie wiemy ile Sandro próbował wymazać. Wiemy, że próbował wymazać Wojny Stworzenia, ale przeszkodzono mu, odtwarzając, de facto w samym jądrze Zaświatów - umyśle Ashy, Wojny.

Zauważ, że Namtaru jeszcze żyła, czyli jak już wspominałem jeszcze tak odległe wydarzenia nie zostały zapomniane. Zbiorowa pamięć o nich powoli gasła, a Pustka naginała rzeczywistość (np. choroba nieumarłych czy samej Namtaru).

Nie trafił go kompletnie - jego czaszka przetrwała.

Chodzi o to, że Sandro był nadal pamiętany, ale już reszta jego podkomendnych nie.

Nie tyle wspomnień co koszmarów, ale tak.

Zakery matactwa Sandro nie ruszały i to mnie trochę dziwi. Czemu zwykłe dziecko mogło być wyjęte poza ograniczenia, które dotykały samą Ashę?

Poza tym po czym wnosisz, że kamraci Sandro obrócili się w nicość? Po tym, że nie było ani słowa o Pustce w H5?

Przetnij Sieć Przeznaczenia i miej gdzieś to co jest zapisane w Ksiedze Życia :D

Nigdzie nie było napisane, że w Sheoghu Biblioteka zmieniła swoje działanie.

Do diabła z nimi wszystkimi! Niech sobie toczą swoje wojny. Zamiast stawać po którejś ze stron, ściągnąłem Bibliotekę do Sheoghu. Nie uległa zniszczeniu, ale też nie działa jak wcześniej.